第二十一章 年轻人就是开放(3/14)

xt_;>&/san>她&sanss=&t;ntext_;>&/san>除&sanss=&t;ntext_;>&/san>她&sanss=&t;ntext_;>&/san>己&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>

&sanss=&t;ntext_;>&/san>个月时间&sanss=&t;ntext_;>&/san>相chu&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>知道&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>是&sanss=&t;ntext_;>&/san>个乖巧懂事&sanss=&t;ntext_;>&/san>女孩&sanss=&t;ntext_;>&/san>xing格善liang&sanss=&t;ntext_;>&/san>惹人喜爱&sanss=&t;ntext_;>&/san>此刻&sanss=&t;ntext_;>&/san>然&sanss=&t;ntext_;>&/san>愿看&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>被武魂爆体而亡&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>

起先&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>

&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>只是嘴唇发紫&sanss=&t;ntext_;>&/san>贝齿打颤&sanss=&t;ntext_;>&/san>眼神变沉&sanss=&t;ntext_;>&/san>但依稀还能听&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>断鼓励&sanss=&t;ntext_;>&/san>话&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>

半个时辰后&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>

随着体温逐渐被寒气逼走&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>脸se惨白&sanss=&t;ntext_;>&/san>感觉连神经都变得麻木&sanss=&t;ntext_;>&/san>起来&sanss=&t;ntext_;>&/san>根本听&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>&sanss=&t;ntext_;>&/san>说&sanss=&t;ntext_;>&/san>话&sanss=&t;ntext_;>&/san>&/>&ns;&n
本章未完,请翻下一页继续阅读.........